Ζούμε, υπάρχουμε και παρεμβαίνουμε σε έναν κόσμο σύνθετο και πλούσιο. Σε κάθε μας βήμα προσπερνούμε ίχνη, ψιθύρους, θροϊσματα, παρουσίες, άπειρες κουκκίδες της Δημιουργίας.
   Ο φακός είναι το Τρίτο Μάτι. Βλέπει κάτι ακόμα. Ξεκαθαρίζει αυτά που δεν πιάνει η βιαστική όρασή μας, σε αιχμαλωτίζει στη μαγεία του Παράλληλου Σύμπαντος.

   Χρησιμοποιούμε την ύλη για να μας υπηρετήσει. Ομως όλα υπάρχουν και αλλάζουν ανεξάρτητα απο 'μας. Ολα κινούνται σε Σπείρα. Κανένας κύκλος δε σηματοδοτεί το Τέλος. 

  Οσο υπάρχουν το Φως και ο Χρόνος τίποτα δεν πεθαίνει. Όταν τα δημιουργήματά μας εγκαταλείπονται, τότε ξεκινάει για την ύλη ένας νέος κύκλος ζωής. Απαλλαγμένη από ανθρώπινο σκοπό και έλεγχο, αφήνεται στους πραγματικούς εξουσιαστές, τον Χρόνο και το Φως. Απελευθερώνεται και μεταμορφώνεται.

  Ο Χρόνος προσκαλεί πια το Φως. Του προσφέρει νέους δρόμους, άπειρες χαραμάδες και 'κείνο μετατρέπει την εγκατάλειψη σε μία νέα ακολουθία ζωής. Η φύση θεριεύει μέσα σε άλλοτε σκοτεινά δωμάτια και τα πατώματα ανθίζουν. Η ύλη παύει να αντιστέκεται, αποδέχεται τον χρόνο σαν μετάλληψη.​ Τότε είναι που η ύλη αρχίζει να πλησιάζει τη ζωή και η ζωή την ύλη. Αλλάζει χρώμα, υφή, μυρωδιά.

  Η σκουριά γίνεται η χρυσόσκονη ενός νέου κόσμου. ​Οι κλειστές πόρτες ανοίγουν, το απαγορευμένο ακυρώνεται και ο θάνατος γίνεται αρχή.